| خرم آباد- خبرگزاری ایسکانیوز: توجه به آثار باستانی می تواند جهانگردان زیادی را به اینگونه مناطق بکشاند. | ||||||
برایم جالب بود سفری هر چند کوتاه به آنجا داشته باشم تصمیم گرفتم و با یک راهنما در یک صبح دل انگیز بهاری راهی شهر کوهدشت شدیم . در طول راه راهنما بیشتر گوینده بود و من شنونده،از خاطراتش با گروههای مختلف می گفت و اینکه خود از دیدن آنها سیر نمی شود و هر بار مشتاق تر از دفعه قبل محو تماشای این آثار می شود . زمان خوبی را انتخاب کرده بودیم اردیبهشت ماه فصلی که در لرستان زیبایی های خاص خود را دارد و هیچ بیننده ای از دیدن طبیعت زیبا و سرسبز آن سیر نمی شود و تشنه تر از همیشه مشتاق گردش در طبیعت آن است . محو تماشای درختان سبز و گلهای روییده شده و زمین های پر از کشت گندم و جو بودم که با وزش باد ملایم چگونه به این طرف و آن طرف تکان می خوردند و بیننده را به عظمت خالق یکتا می رساندند که راهنما آرام گفت :این هم شهر کوهدشت پیاده شو که خیلی کار داریم . پیاده شدم و گذرا نگاهی به اطراف انداختم شهر قشنگی بود اما من بیشتر در فکر غارها بودم که دوباره راهنما گفت : برای رسیدن به این غارها باید راهی سخت و دشوار را طی نمود چرا که همه ی نقش ها در یک محل نیستند و قسمتی از آنها در کوه سرسرخن و بقیه در کوه همیان قرار دارند . راه آغاز شد قسمتی از راه با ماشین های کمک دار و بقیه راه را باید پیاده پیمود از راههای پر پیچ و خم که اطراف آنها را گلهای وحشی زیبا پوشانده بود عبور می کردیم . سرانجام به اولین غار که در دره میر ملاس در کوه سرسرخن واقع شده بود رسیدیم فاصله این دره تا شهر کوهدشت نزدیک به 30 کیلو متر بود . این غار به مرور زمان در هم ریخته بود و اینک سایبانی بیش از آن باقی نمانده بود . در دو طرف جنوب و شمال دره ،نقاشی هایی بر روی دیوار سایبان نقش شده بود که اینک در معرض نابودی عوامل طبیعی همچون خورشید و باران قرار گرفته بود و بدتر از همه رهگذرانی بودند که به این محل آمده بودند و موجب ازبین رفتن این آثار می شوند . طول سایبان جنوبی غار میرملاس 35 متر است . این نقاشیها از جنوب شروع شده و به جانب شمال ادامه می یابند .بیشتر آنها صحنه هایی از شکارگاه و یا رزمگاه را مجسم می سازند . برخی نیز نقش حیوان هایی است که نمی توان برای آنها نامی گذاشت . در بالای کوه سرسرخن دشتی نسبتا هموار و پوشیده از جنگل وجود دارد که تنها چند خانه ی روستائی و یک پاسگاه جنگلبانی در آنجاست . راهنما گفت : در ماههای اردیبهشت و خرداد چند طایفه برای چراندن گله ها به این محل می آیند و در فصل تابستان مجددابه دشت کوهدشت مراجعت می کنند . سرسرخن محلی ییلاقی است و ساکنان آن آب مورد نیاز خود را از چاه هایی که معمولا به عمق 2 تا 5 متر حفر شده اند تامین می کنند . از تنها دهکده سرسرخن راهی باریک به جانب خاور کشیده شده که این راه به دره های وسیع و طولانی بین کوه سرسرخن و کوه همیان منتهی می گردد. این راه از تنگه ی پر صخره و پیچ و خم می گذرد که قسمت شرقی کوه سرسرخن به نام کوه (کیزه ) مشهور است و چون این تنگه مقابل کوه مرتفع همیان قرار دارد تنگه (دیار گاه همیان ) یا ( چالگه شله ) نامیده می شود . در کمر کش این تنگه ، راه باریکی به سمت شمال و به جانب دامنه ی کوه و نقاشی های این محل و نیز راه باریک دیگری در جهت جنوبی تنگه ، به طرف محل دیگر نقاشی ها ، از تنگه جدا می شود . از تنگه تا محل نقاشی ها که در سمت شمال آن قرار دارند نزدیک به 500 متر است ولی فاصله ی نقاشی های غارهای جنوبی دره ،نزدیک به 45دقیقه راهپیمایی لازم دارد. تعداد نقاشی های شمال تنگه بیشتر از قسمت جنوبی است . توجه به این آثار می تواند جهانگردان زیادی را راهی این منطقه نماید./ | ||||||
